TUGA

U hladnom promrzlom jutru koracam korakom teskim,
umoran zivotom bez tebe ja stalno iznova gresim.

Sve me seti na tebe i nezna pahulja bela,
i oblak sto nebom plovi dobija oblik tvog tela.

I snegovi kada se tope a potok zazubori,
ja cujem tvoj glas u njemu i opet me tuga slomi.

I plasim se noci k’o dete, u svaki dodjes mi san,
i ja te poljubim nezno ali te odnese dan.

I pitam se dokle cu tako, ziveti tobom zanesen,
da li ce osmeh vratiti prolece,leto il jesen...

D.Timic

Skrevet av: pariz69

Dato opprettet: 26. Nov 2010. 21:33:07

Rating: 1 (1 stemmer), Visninger: 10810

Ingen kommentarer er lagt til.